Lampa elektronowa jak każdy istniejący element elektroniczny opisany jest szeregiem mniej lub bardziej istotnych parametrów. Ponieważ lampy występują w wielu rodzajach i odmianach lista tych parametrów jest różna w zależności od typu, rodzaju a nawet przeznaczenia lampy.
Przedstawione poniżej parametry są to parametry granicze - ich przekroczenie może spowodować uszkodzenie lampy lub znaczne zmniejszenie jej trwałości. Katalogi podają również zalecane przez producenta warunki pracy lampy - napięcia i prądy na elektrodach w trakcie jej pracy, oznaczane są często takimi samymi symbolami. Parametry te nie określają lampy jako elementu elektronicznego
Uż - napięcie żarzenia, Iż - prąd żarzenia lub w literaturze obcej: Uf - napięcie żarzenia, If - prąd żarzenia.
Podstawowym parametrem, który jest określony dla każdej lampy (za wyjątkiem lamp z zimną katodą) są parametry żarzenia - prąd i napięcie żarzenia. Ważniejszy jest jeden z tych parametrów, w zależności od rodzaju zastosowanego żarzenia - mówi się, że żarzenie może być prądowe (szeregowe) lub napięciowe (równoległe). Lampy o żarzeniu równoległym powinny mieć włókna żarzenia połączone równolegle ze sobą i podłączone do źródła napięcia o odpowiedniej (takiej samej dla wszystkich lamp) wartości, wtedy każda lampa pobierze taki prąd żarzenia jaki wymaga do poprawnej pracy. Prąd żarzenia tych lamp jest podany w katalogach, ale ma on wartość jedynie szacunkową - to napięcie jest ważniejszym parametrem! Odwrotnie jest dla lamp "prądowych" - te lampy mają włókna żarzenia połączone w szereg, podłączone do źródła prądu, a napięcie na lampach ustala się tak, aby lampa pobierała wymaganą moc żarzenia. Napięcie to jest również podawane w katalogach, ale ma ono tylko watość informacyjną - nie musi ono być dokładnie zgodne z katalogiem. Nie należy lamp jednego rodzaju żarzenia mieszać z innymi, nawet jeśli jej parametry żarzenia na to pozwalają (np. włączenie lampy o żarzeniu równoległym 6.3V i 0.2A w szereg z lampami prądowymi o prądzie żarzenia 0.2A), chyba że dla danego typu taka możliwość jest wyraźnie zaznaczona w katalogu. W szczególności nie należy żarzyć równolegle lamp szeregowych, nawet napięciem zgodnym z katalogiem, gdyż rezystancja włókna żarzenia takich lamp jest dużo mniejsza w stanie zimnym niż w stanie nagrzanym i chwilowo pobiorą one znaczny prąd który może doprowadzić do ich zniszczenia.
Ik - prąd katody, Ia - prąd anody, Is1 - prąd siatki pierwszej, analogicznie oznaczane są pozostałe prądy - Prąd siatki drugiej, prąd katody wtórnej itp.
Prądy maksymalne elektrod - każda elektroda ma określony maksymalny dopuszczalny prąd - szczególnie dotyczy to katod - przeciążenie prądowe katody mocno skraca jej żywotność. Również należy przestrzegać parametrów granicznych innych elektrod, długotrwała praca w takich warunkach może skrócić żywot lampy, a zwłaszcza pogorszyć jej próżnię, niekiedy niektóre lampy mogą pracować z prądami elektrod większymi od granicznych, o ile zostanie ograniczona moc tracona w lampie. Maksymalny prąd elektrod ma zawsze charakter statyczny - tzn. dotyczy prądu stałego lub średniego przepływającego przez daną elektrodę, i nie może zostać nigdy przekroczony nawet chwilowo dla zwykłych lamp, jednak dla lamp przystosowanych do pracy impulsowej może osiągnąć on wartości nawet kilkaset razy większe, przy zachowaniu jednak spełnienia innych warunków (czas trwania impulsu, częstotliwość powtarzania impulsów, napięcia na elektrodach itp. - parametry określa katalog).
Ub - napięcie zasilania, Ua - napięcie anody, Ua0 - maksymalne napięcia anody w stanie zimnym, Uaimp - maksymalne napięcie impulsowe na anodzie, Ua - Typowe napięcie anody. Podobnie podawane są napięcia innych elektrod.
Napięcia maksymalne elektrod - podobnie jak prądy określają napięcie pomiędzy każdą elektrodą w lampie (również włóknem żarzenia!) a katodą. Jeżeli napięcie to odnosi się do dwóch elektrod z których żadna nie jest katodą, jest to wyraźnie zaznaczone. Napięcie to nie może zostać pod żadnym pozorem przekroczone, gdyż grozi to powstaniem w lampie wyładowania iskrowego skutecznie niszczącego elektrody. Napięcia te mają podawane na ogół dwie wartości - dla lampy w stanie zimnym (ma wtedy dodany indeks 0), i w czasie normalnej pracy (przy gorącej katodzie). Pierwsza wartość wynika głównie z odporności na przebicie, druga uwzględnia wszystkie zjawiska zachodzące przy goracej katodzie, i z tego powodu na ogół jest mniejsza. Często podawane jest tzw. napięcia zasilania - jest to maksymalne napięcie zasilania typowego układu w którym dana lampa pracuje. Napięcia graniczne impulsowe mogą osiągać znaczne wartości, jednak przy ograniczonym czasie trwania impulsu i pewnej, minimalnej, przerwie pomiędzy impulsami. Te dodatkowe parametry są określane w katalogu dla każdego typu lampy dla której są specyfikowane parametry impulsowe
Pa - maksymalna moc tracona w anodzie, Paimp - maksymalna moc chwilowa tracona w anodzie. Analogicznie określa się moce dopuszczalne innych elektrod.
Moc maksymalna elektrod: Maksymalna moc średnia jaka może być tracona na każdej elektrodzie. Nie powinna być nigdy przekraczana, aczkolwiek jest dopuszczalne pewne przeciążenie lampy przez pewien czas bez prawie żadnych ujemnych skutków ubocznych (jest to duża zaleta lamp). Szczególnie należy przestrzegać mocy traconej w siatkach, gdyż znajdują się one wewnątrz rozgrzanej anody, i mają praktycznie uniemożliwone chłodzenie. Często, zwłaszcza dla lamp nadawczych podawane są dwiewartości mocy: ciągła (ICCS) i dla pracy chwilowej (ICAS) ta druga jest trochę wyższa. Nie dotyczy to mocy chwilowej traconej w lampie, która może być wielokrotnie większa od mocy dopuszczalnej pod warunkiem, że moc średnia nie przekracza podanej wartości, i spełnione są zależności określające maksymalny czas trwania impulsu.
Poniżej opisane parametry to parametry charakterystyczne, opisujące konkretny typ lampy i określające jej zastosowanie w układzie. Ta grupa parametrów opisuje jakie fukcja i jak może w układzie pełnić konkretna lampa. Parametry te są zależne od rodzaju lampy, inna konstrukcja i zastosowania triod a inne heksod powodują, iż różnymi parametrami te grupy lamp sa opisywane.
S - Nachylenie. Nachylenie to wartość opisująca zależność prądu wyjściowego od napięcia wejściowego. Nazwa "nachylenie" pochodz od tego, iż wizualną reprezentacją tego parametru jest nachylenie linii na wykresie reprezentującym tą zależność. Nachylenie bez indeksu z reguły dotyczy zalezności prądu anody od napięcia na siatce pierwszej lampy. Pamiętać trzeba, iż jest to parametr różniczkowy, czyli określa stosunek zmiany prądu wyjściowego do wywołującej go zmiany napięcia. Jest to wartość teoretycznie stała dla danej lampy, jedynie w przypadku niektórych lamp (lampy o zmiennym nachyleniu, np. selektody) celowo zależy od jakiegoś napięcia, na ogół siatki pierwszej. Parametr ten jest najważniejszy dla praktycznie każdej lampy (za wyjątkiem diod), reprezentuje on zdolność lampy do wzmacniania sygnałów. Najczęściej podawane jest nachylenie prądu anodowego w stosunku do siatki sterującej - oznaczene bez indeksu lub Sa, dla lamp używanych jako mieszacze często podawane jest nachylenie przemiany - liczone jest tak samo jak normalne nachylenie (nazywane nachyleniem statycznym) , ale do obliczeń brana jest tylko ta składowa prądu wyjściowego, która jest wynkiem działania mieszania, a nie cała wartość prądu wyjściowego. Nachylenie przemiany wynosi przeciętnie 10 do 30% nachylenia statycznego tej samej lampy, oznaczane jest jako Sc. W podobny sposób są określane inne nachylenia - np. siatki trzeciej do pradu anodowego.
K - Współczynnik amplifikacji.
Jest to parametr określający wzajemne oddziaływanie napięć na prąd wyjściowy. Dla triod jest to stosunek przyrostu napięcia anodowego do takiego przyrostu napięcia sterującego aby utrzymać stały prąd anody, Dla innych lamp wzmacniających taki parametr nie jest użyteczny, osiąga on bowiem duże wartości, a nie ma praktycznego zastosowania, np. dla pentod małej mocy może osiągać wartości rzędu tysiąca. Dla pentod i tetrod podawany jest na ogół współczynnik amplifikacji siatki drugiej do siatki pierwszej - liczony tak samo jak dla triod, tylko rolę anody pełni siatka druga, ta informacja przydatna jest przy obliczeniach punktu pracy. Jednostką współczynnika amplifikacji jest V/V
Ri - Oporność wewnętrzna.
Parametr mówiący o tym jak silnie zmiana napięcia anody oddziałuje na zmiany prądu anody. Jest to parametr różniczkowy definiowany jako stosunek przyrostu napięcia do wywołanego pzyrostu prądu anody. Teoretycznie oporność wewnętrzna jest powiązana z nachyleniem i wzmocnieniem lampy zależnością K = Ri*S, również w praktyce zależność ta jest spełniona. Oporność wewnętrzna jest bardzo istotnym parametrem, gdyż określa ona oporność wyjściową wzmacniacza zbudowanego na danej lampie, bocznikuje anodowy obwód rezonansowy zmniejszając jego dobroć, czy ma wpływ na osiągane w praktyce parametry wzmacniacza - np. szerokość pasma przenoszonych częstotliwości.
Punkt pracy.
Jest to zbiór parametrów napięciowo-prądowych określających warunki pracy lampy. Obejmuje on wartości napięć panujących na poszczególnych elektrodach lampy i prądy przez nie płynące. Nie są to wartości obowiązkowe które należy koniecznie stosować, a polecane przez producenta lampy warunki pracy, zoptymalizowane do konkretnej fukcji - np. największe wzwmonienie, najmniejsze zniekształcenia itp. Często produceni podają kilka różnych typowych punktów pracy różniących się osiąganymi parametremi układu czy napięciem zasilania. Napięcie i prądy wchodzące w skład punktu pracy określane są sybolami U i I z indeksami będącymi nazwami elektrod których dotyczą - np. US2, IS2
Pojemności między elektrodowe.
Wartości pojemności między różnymi elektrodami tej samej lampy. Bardzo istotny parametr określający możliwości pracy lampy przy wyższych częstotliwościach. Praktycznie zawsze (poza diodami) specyfikuje się pojemność wejściową Ci, pojemność wyjściową Co i pojemność przejściową Cr. Pojemność wejściowa to pojemność siatki pierwszej do wszystkich pozostałych elektrod, pojemność wyjściowa to pojemność anody do wszystkich pozostałych elektrod, pojemność przejściowa to pojemność pomiędzy anodą a siatką pierwszą. Pojemności pomiędzy innymi elektrodami oznacza się literą C z symbolami tych elektrod w indeksie - np. CS1S2.