Zestrojenie obwodów radioodbiornika jest najistotniejszym chyba elementem naprawy czy konserwacji. Od niego zaležy czy odbiornik będzie w ogóle odbierać, jaką będzie miał czułość i selektywność. Strojenie potrzebne jest zawsze, przy czym poszczególne obwody są od siebie z reguły niezaležne, co ułatwia strojenie.
W odbiornikach występują trzy rodzaje obwodów, z których każdy stroi się inaczej: Obwody wstępne (przestrajane, nastrojone są na częstotliwość odbieraną), obwody oscylatora heterodyny (przestrajane, nastrojone na częstotliwość odbieraną powiększoną o częstotliwość pośrednią) i obwody czętotliwości pośredniej (nieprzestrajane, nastrojone na częstotliwość pośrednią). W odbiornikach bezpośredniego wzmocnienia (reakcyjnych i detektorowych) występują tylko te pierwsze, w superheterodynach wszystkie trzy rodzaje.
Najprostsze w strojeniu są obwody częstotliwości pośredniej, bo w czasie pracy odbiornika nie są przestrajane. Prawie zawsze jeden obwód pośredniej częstotliwości składa sią z dwóch obwodów rezonansowych sprzężonych ze sobą, tworzących razem filtr pasmowy. (często sprzężenie można zmieniać za pomocą spejcjalnego pokrętła zmieniając szerkość przenoszonego pasma p.cz., czyli užytkowo ilość zakłóceń i barwę dźwięku). W użyciu występują dwie podstawowe wartości częstotliwości pośredniej: około 125kHz (przed wojną bardzo popularna) i około 465 kHz (užywana dziś na zakresach AM, przed wojną praktycznie nie używana), i bardzo rzadko około 1600kHz (używana w kilku niemieckich modelach). O zaletach i wadach różnych wartości czestotliwości pośrednich można poczytać w rozdziale opisującym mieszacze.
Strojenie przeprowadzamy podobnie jak naprawę elektryczną - 'od tyłu', tzn. najpierw stroimy obwód detektora i posuwamy się po kolei w kierunku wejścia antenowego. W przypadku odbiorników reakcyjnych najpierw stroimy