Telefunken Arystokrata Bu jest odbiornikiem średniej klasy, zdolnym do odbioru stacji radiofonicznych na trzech zakresach: fal długich, średnich i krótkich. Jest to dość prosta, tzw. skrócona (bez stopnia wstępnego m.cz.) superheterodyna o sześciu obwodach strojonych, zasilana z sieci prądu stałego lub zmiennego (odbiornik uniwersalny). Skrzynka odbiornika jest typowa dla firmy Telefunken, wraz z cechą charakterystyczną dla praktycznie wszystkich odbiorników polskiego oddziału Telefunkena: skala umieszczona jest po lewej stronie skrzynki, a głośnik po prawej, odwrotnie niż w pozostałych krajach. Skrzynka ma prosty prostopadłościenny kształt w układzie poziomym, czyli z głośnikiem i skalą na jednym poziomie. Skala i głośnik są osadzone w jednej metalowej ramce, która na głośniku zawiera trzy poziome szczebelki. Pod skalą umieszczono trzy pokrętła - pokrętło po lewej stronie służy do zmiany zakresu, pokrętło środkowe do strojenia, a pokrętło prawe do regulacji siły głosu i włączania odbiornika. Brak jest regulacji barwy tonu i selektywności.
Układ elektryczny odbiornika jest prosty i typowy dla tego typu konstrukcji. Sygnał z anteny poprzez przełącznik anteny świetlnej dostarczony jest do prostych obwodów wejściowych. Przełącznik anteny świetlnej jest automatyczny - włożenie wtyczki w gniazdo antenowe powoduje odłączenie anteny świetlnej i pracę z anteną zewnętrzną, wyjęcie wtyczki automatycznie uruchamia antenę świetlną. Obwody wejściowe są proste, składają się z jednego tylko obwodu rezonansowego, który przy wysokiej wartości częstotliwości pośredniej (465kHz) wystarcza do zadowalającego usunięcia sygnałów lustrzanych. Z obwodów wejściowych sygnał przekazany jest do siatki czwartej oktody CK1. Jest tu pewna niekonsekwencja w konstrukcji, gdyż w wersji na prąd zmienny wykorzystano triodę - heksodę typu ACH1, a w wersji uniwersalnej nie użyto odpowiadającej jej lampy CCH1. Heterodyna jest typowa dla Telefunkena, zbudowana jest w układzie Meissnera, cewki wszystkich trzech zakresów połączone są w szereg, a przełączniki zwierają niepotrzebny dla danego zakresu fragment.
Sygnał wyjściowy z mieszacza trafia na dwuobwodowy, nieregulowany filtr pośredniej częstotliwości nastrojony na 465kHz a następnie na wzmacniacz p.cz. na selektodzie CF3. Wzmacniacz ten objęty jest pętlą ARW działającą na wszystkich zakresach. Obciążeniem wzmacniacza jest znowu dwuobwodowy filtr pasmowy nastrojony na wartość częstotliwości pośredniej. Sygnał p.cz. po wzmocnieniu podawany jest na detektor na duodiodzie CB2. Jedna z diod pełni rolę detektora dźwięku, a druga detektora ARW. Następnym i ostatnim stopniem jest wzmacniacz końcowy na pentodzie głośnikowej CL4. Wzmacniacz ma układ klasyczny, niskoomowy głośnik jest dołączony przez transformator, gniazdo głośnika zewnętrznego dołączone jest do pierwotnego uzwojenia transformatora, co oznacza, że dołączany zewnętrzny głośnik musi być głośnikiem wysokoomowym, albo zawierać wbudowany transformator.
Zasilacz odbiornika jest również prosty. Włókna żarzenia wszystkich lamp są połączone w szereg, wraz z Urdoxem typu EUVI który służy do stabilizacji prądu żarzenia lamp. Prostownik odbiornika jest jednopołówkowy bez podwajania napięcia (oznacza to, że przy zasilaniu odbiornika niskim napięciem - np. 150V - jego czułość i inne parametry ulegną pogorszeniu), na diodzie CY1. Napięcie wyprostowane jest filtrowane przez filtr LC typu Π.