Philips 102A

Philips 102A - widok z przodu Philips 102A - widok z tyłu na ściankę
Odbiornik Philips 102A - widok z przodu Odbiornik Philips 102A - widok z tyłu na ściankę
Philips 102A - widok z tyłu na chassis Philips 102A - widok na chassis
Odbiornik Philips 102A - widok z tyłu na chassis Odbiornik Philips 102A - widok na chassis
Philips 102A - widok na chassis z przodu
Odbiornik Philips 102A - widok na chassis z przodu

Opis odbiornika

Philips 102A odbiornikiem produkowanym pod tym samym oznaczeniem w całej Europie, różnił się niekiedy w różnych państwach drobnymi szczegółami konstrukcyjnymi. Był to najprotszy odbiornik w tym sezonie (nie licząc bateryjnego 105B). Odbiornik umieszczony jest w drewnianej skrzynce nawiązującej wzorniczo do innych odbiorników Philipsa z tego roku. Skrzynka ma kształt pionowy, na dole jest duża, prostokątna, stacyjna skala, nad nią głośnik, materiał głośnika ozdobiony jest dwoma poziomymi paskami blachy przy obu poziomych krawędziach, identycznymi jak w modelu 456A. Po obu stronach skali umieszczono podwójne pokrętła. Pokrętło po lewej stronie to reakcja (zewnętrzne) i siła odbioru (wewnętrzne). Po prawej to strojenie (zewnętrzne) i zakres fal (wewnętrzne). Dodatkowo od tyłu dostępny jest dość skomplikowany potrójny eliminator dla fal długich i średnich.

Jak widać na schemacie układ elektryczny odbiornika jest bardzo prosty. Sygnał z anteny przechodzi przez dość rozbudowany, bo aż trzyobwodowy reżektor (eliminator), przy czym każde ogniwo można indywidualnie włączać, wyłączać i stroić. Reżektor posiada jeden szeregowo włączony z anteną obwód tłumiący dla fal średnich, i dwa dla fal długich - jeden szeregowo z anteną, a drugi równolegle do cewek wejściowych. Po reżektorze sygnał przechodzi na jedyny w tym odbiorniku obwód strojony. Zmiana zakresów odbywa się za pomocą przełącznika obrotowego (bardzo lubiane przez firmę Philips rozwiązanie), przez zwieranie nieużywanego fragmentu cewek siatkowych. Sprzężenie a znateną jest indukcyjne dla fal długich i średnich oraz pojemnościowe dla fal krótkich, reakcja indukcyjna za pomocą dodatkowych cewek, kontrolowana kondensatorem zmiennym. Jako lampę reakcyjną wykorzystano pentodę typu AF3, pracującą z obciążeniem pojemnościowym. W odbiorniku istnieje również możliwość podłączenia gramofonu, wejście gramofonowe dołączone jest bezpośrednio do siatki lampy reakcyjnej, dlatego przy słuchaniu utworów z płyt powinno się wyjąć doprowadzebnie anteny z gniazda antenowego.

Sygnał małej częstotliwości wychodzący z anody lampy jest filtrowany w dwustopniowym dolnoprzepustowym filtrze RC i steruje siatkę lampy głośnikowej - pentody AL4. obciążeniem lampy jest transformator wraz z głośnikiem dynamicznym z magnesem stałym, dodatkowo można podłączyć zenętrzny głośnik wysokoomowy lub z wbudowanym transforamtorem. W odbiornik jest wbudowana bardzo prosta, dwupołożeniowa regulacja barwy tonu za pomocą dostępnego z tyłu przełącznika, który włączony dodaje równolegle do uzwojenia pierwotnego transformatora głośnikowego kondensator wycinający wysokie tony.

Zasilanie odbiornika jest również uproszczone. Transformator sieciowy wykorzystuje odczepy na uzwojeniu pierwotnym umożliwiające dołączenie odbiornika do sieci o różnym napięciu, Po stronie wtórnej transformator ma tylko jedno uzwojenie anodowe, wykorzystywany jest prostownik jednopółowkowy - obie diody lampy prostowniczej typu AZ1 są zwarte i pracuję równolegle. Odbiornik wykorzystuje ogólny minus - ujemny koniec transformatora nie jest dołączony do masy bezpośrednio tylko przez rezystor o wartości 160 omów, na którym występuje pewien ujemny spadek napięcia wykorzystywany do polaryzacji siatki lampy głośnikowej.

To chassis było wykorzystywane przez Philipsa wielkorotnie w innych typach odbiorników - bez żadnych zmian w odbiorniku Philips 109A, Kosmosie K86, K92, i po zmianie lamp na sześciowoltowe serii E w odbiorniku Kosmos K98A i Korona 50A

Schemat odbiornika

Powrót