Kosmos K86A

Kosmos K86A - widok z przodu
Kosmos K86A - widok z przodu
Kosmos K86A - widok z tyłu na chassis Kosmos K86A - widok na chassis z przodu
Kosmos K86A - widok z tyłu na chassis Kosmos K86A - widok na chssis z przodu
Kosmos K86A - widok na chassis z tyłu
Kosmos K86A - widok na chssis z tyłu

Opis odbiornika

Kosmos K86A to najprostszy model odbiornika firmy Kosmos produkowany w sezonie 1936/37. Jest to prosty, jednoobwodowy, trzyzakresowy, reakcyjny odbiornik, wykorzystujące to samo chassis co Philips 102A, Philips 109A, Kosmos K91A, Kosmos K98A, Korona 50A i kilka innych odbiorników. Odbiornik ma układ poziomy i rozmiar 50cm x 27cm x 20cm (szerokość, wysokość, głębokość) i waży 7.5kg. Z prawej strony na dole znajduje się prostokątna blaszana skala schowana za przeźroczystą szybką, po lewej stronie, trochę wyżej niż skala umieszczony został głośnik. Przez głośnik, a potem dalej, przez całą szerokość przedniej ścianki przechodzą dwie poziome drewniane listwy. Na dole skrzynki, z przodu, po obu stronach skali umieszczone są dwa podwójne pokrętła. Prawa gałka wewnętrzna służy do zmiany zakresów odbiornika, zewnętrzna to strojenie. Lewe wewnętrzne pokrętło reguluje czułość odbiornika, a zewnętrzne nastawia reakcję.

Układ elektryczny jest bardzo prosty, jak można zobaczyć na schemacie. Sygnał wejściowy z anteny przechodzi najpierw przez duży, trzyobwodowy eliminator. Składa się on z dwóch równoległych obwodów rezonansowych połączonych szeregowo z anteną i jednego szeregowego połączonego równolegle do 'grającego' obwodu radia. Każdy z tych obwodów może być indywidualnie nastrajany i włączany za pomocą specjalnych pokręteł dostępnych z tyłu radia. Taka konstrukcja eliminatora pozwala skutecznie wytłumić stację lokalną, nawet silny warszawski nadajnik.

Po przejściu przez eliminator sygnał w.cz. przechodzi jeszcze przez szeregowo połączony kondensator zmienny regulujący czułość odbiornika, i dalej, do obwodu detektora reakcyjnego. Sprzężenie anteny z cewką siatkową jest indukcyjne dla fal długich i średnich i pojemnościowe dla fla krótkich. Detektor wykorzystuje pentodę AF7 w klasycznym układzie z reakcją indukcyjną z anody, regulowaną pojemnościowo kondensatorem zmiennym. Na anodzie lampy AF7 występuje zdetekowana składowa m.cz. która poprzez filtr dolnoprzepustowy RC typu podwójne Π trafia na siatkę lampy głośnikowej - pentody AL4. Dodatkowo na siatkę lampy detektorowej podłączone jest wejście gramofonowe, przy odsłuchu płyt gramofonowych lampa ta pracuje wtedy jako wstępny stopień m.cz. Ponieważ przełącznik zakresów nie ma oddzielnej pozycji dla gramofonu to na czas słuchania płyt, w celu uniknięcia szumów i gwizdów, należy odłączyć od odbiornika antenę i reakcję skręcić do minimum.

We wzmacniaczu m.cz. widać jedyną różnicą pomiędzy tym odbiornikiem a Philipsem 102A - brak przełącznika niskich/wysokich tonów - jest na niego przewidziane miejsce z tyłu chassis, lecz sam przełącznik nie jest zamontowany. Wzmacniacz jest bardzo typowy - w klasie A, z pentodą, głośnik dynamiczny podłączony jest poprzez transformator, gniazda głośnika zewnętrznego dołączone są równolegle do pierwotnego uzwojenia transfomatora głośnikowego, oznacza to, że głośnik zewnętrzny musi być głośnikiem wysokoomowym, albo z wbudowanym transformatorem głośnikowym.

Zasilacz odbiornika jest również bardzo prosty. Transformator sieciowy dostarcza wszystkich napięć niezbędnych do zasilania odbiornika - napięcia anodowego, napięcia żarzenia lamp odbiorczych i lampy prostowniczej. Prostownik jest jednopołówkowy, wykorzystuje duodiodę AZ1 ze zwartymi anodami. Wyprostowane napięcie sieciowe filtrowane jest w filtrze typu Π. W odbiorniku wykorzystany jest układ automatycznego minusa - wyprowadzenie masy uzwojenia anodowego dołączone jest do masy odbiornika nie bezpośrednio a przez opornik z którego brane jest ujemne napięcie polaryzujące siatkę lampy głośnikowej.

Schemat odbiornika

Powrót do strony KOSMOS